เรื่องราว

“ใครจะสนล่ะว่าโลกจะกลายเป็นน้ำแข็ง อย่างน้อยลูกค้าของเราก็ขึ้นสวรรค์ได้!” นั่นคือจิตวิญญาณของ Patrick เชฟชื่อดังแห่ง Sunfire Castle Patrick เชื่อเสมอมาว่าอาหารมีพลังในการยกระดับจิตวิญญาณ โดยเฉพาะในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง เขาทุ่มเททั้งชีวิตให้กับการเป็นปรมาจารย์ด้านการทำอาหาร จนทำให้เหล่าขุนนาง ประธานาธิบดี และสามัญชนต่างชื่นชอบ จนได้รับชื่อเสียงในฐานะหนึ่งในเชฟที่ดีที่สุดในโลก

แต่การล่มสลายของราชวงศ์โซลาริสได้ทำลายโลกที่ Patrick เคยรู้จัก ห้องครัวอันโอ่อ่าของปราสาทซันไฟร์กลายเป็นเพียงความทรงจำ และการเข้าถึงห้องเก็บอาหารของราชวงศ์ก็หายไปในชั่วข้ามคืน Patrick ถูกบังคับให้ปรับตัวให้เข้ากับเมืองที่ถูกแช่แข็งซึ่งมีอยู่อย่างจำกัด จึงต้องค้นหาวัตถุดิบและคิดค้นสูตรอาหารใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลา แม้จะเป็นอย่างนั้น หลายคนก็ยังอ้างว่าอาหารของเขาสามารถถ่ายทอดความสง่างามและความเฉลียวฉลาดของโลกเก่าได้ — ศิลปินทำอาหารตัวจริงที่รอดชีวิตจากหายนะโลกาวินาศโดยที่รสชาติยังคงเดิม

คุณค่าของ Patrick ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในครัวเท่านั้น ในโลกที่อาหารหายากและที่พักถูกบุกรุก แม้แต่เชฟก็ต้องเรียนรู้ที่จะต่อสู้ ซึ่งทำให้หลายๆ คนประหลาดใจที่ Patrick พิสูจน์ตัวเองว่าเป็นนักสู้ที่เก่งกาจ ไม่ใช่แค่เพราะความรู้เรื่องมีดอย่างลึกซึ้งเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความแข็งแกร่งและปฏิกิริยาตอบสนองที่ได้มาจากการทำงานในครัวที่กดดันสูงมาหลายสิบปี สัญชาตญาณในสนามรบของเขาซึ่งถูกฝึกฝนจากสัญชาตญาณหลายปีหลังเตาช่วยให้เขาปกป้องทั้งอาหารและเพื่อนๆ ได้มากกว่าหนึ่งครั้ง

แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าทุกจานจะประสบความสำเร็จ โดยเฉพาะในเมืองใหญ่ๆ ที่วัตถุดิบที่ไม่ธรรมดาและการหาทางเอาตัวรอดแบบด้นสดเป็นเรื่องปกติ ความคิดสร้างสรรค์ของ Patrick บางครั้งก็เป็นเส้นบางๆ ระหว่างความเป็นอัจฉริยะและความหายนะ การทดลองทำอาหารของเขาบางครั้งก็สร้างความประหลาดใจมากกว่าแค่รสชาติ และผู้ที่คุ้นเคยกับการทำอาหารของเขา (เช่น Bahiti) ได้เรียนรู้ที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ด้วยความตื่นเต้นและความระมัดระวังในระดับที่เท่าเทียมกัน

ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดช่วงหนึ่งของ Patrick เกิดขึ้นหลังจากที่ปราสาท Sunfire ล่มสลาย เมื่อเขาและกลุ่มข้าราชการต้องติดอยู่ท่ามกลางพายุหิมะอันโหดร้าย Patrick ติดอยู่ในที่พักชั่วคราวที่มีเสบียงและขวัญกำลังใจลดน้อยลง เขาจึงรวบรวมกลุ่มคนเหล่านี้ด้วยสิ่งที่เขาเชื่อว่าอาจเป็นอาหารมื้อสุดท้ายของพวกเขา เขาทุ่มเททุกอย่างให้กับอาหารมื้อนั้น ไม่ใช่แค่รสชาติเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความอบอุ่น ความทรงจำ และความหวังด้วย ผลลัพธ์ที่ได้ไม่ใช่แค่อาหารเท่านั้น แต่ยังเป็นช่วงเวลาแห่งมนุษยชาติในโลกที่เย็นชาลงอีกด้วย

พายุผ่านไปอย่างน่าอัศจรรย์และกลุ่มก็รอดชีวิตมาได้และเดินทางถึงที่ปลอดภัยในวันรุ่งขึ้น แต่สำหรับ Patrick การหลบหนีไม่ได้สร้างบาดแผลลึกที่สุด แต่เป็นการปลอบโยนเมื่อทุกอย่างดูเหมือนจะสูญสิ้น มื้ออาหารที่ปรุงด้วยความรักในยามสิ้นหวังกลายเป็นช่วงเวลาที่น่าภาคภูมิใจที่สุดในอาชีพการงานของเขา สำหรับ Patrick การทำอาหารไม่ใช่แค่เรื่องของรสชาติเท่านั้น แต่เป็นเรื่องของการนำผู้คนมารวมกันเพื่อเตือนให้พวกเขารู้ว่าพวกเขาเป็นใคร... และชีวิตยังคงมีความสุขได้แม้ในช่วงเวลาที่หนาวเหน็บที่สุด